Want tja... het is al weer voorbij.
De was hangt op de lijn, de eerste nacht onder het dekbed een beetje onrustig geslapen. De natuurlijke wekker ging om 6.00 uur af.
Niet door de koeien-geluiden of de geluiden van de kinderen die weer enthousiast aan de nieuwe dag beginnen. Gewoon het ritme.

Redelijk veel kunnen doen op kantoor de afgelopen week: nog een paar procedures in de stijgers gezet, na een "gesprekje van 10 minuten", een presentatie gemaakt en terugkoppeling gegeven van de gesprekken over het Family Programma en dan in het bijzonder het al dan niet verstrekken van een startkapitaal.
"Helaas" leverden de gesprekken ook weer stof tot nadenken op.

Dinsdag hebben we de laatste gesprekken gedaan: nu met de mensen in de sloppenwijk die wel worden gesteund door Macheo, maar die (nog?) geen Seed Capital (startkapitaal) krijgen.
Eerst wordt gewerkt aan andere zaken: de steun voor de kinderen (dat is immers de basis, hèt belangrijkste), de woonomstandigheden, gezondheid.
Het was weer een boeiende dag. Okoth wordt alom gegroet in Kiandutu: het is goed te merken dat hij bekend is onder de bewoners van de sloppenwijk. En... je merkt dat men geïnteresseerd is in de "madam" die met hem op pad is. Hoewel ik geen Swahili spreek, kan je toch wel het e.e.a. opmaken uit de taal: door herkenbare worden, al dan niet in het Engels.

Zoals gewoonlijk worden er de laatste dagen nog de nodige losse eindjes opgepakt, maar moet ik ook besluiten om een paar zaken thuis af te ronden. Ook geen probleem. Tegenwoordig is, met het internet, de wereld een stuk kleiner geworden.
De bankjes heb ik nog niet kunnen afleveren op de scholen: er worden er ca. 10 per week gemaakt. Maar ik weet zeker dat ze weer goed kunnen worden ingezet op 1 van de 20 scholen die Macheo ondersteunt.

Donderdagavond ben ik gezellig uit eten geweest (wel weer even de auto aanduwen) en al kort teruggekeken op weer een bijzonder bezoek.

Vrijdag, na een uurtje op kantoor, de toerist uitgehangen: op naar de golfbaan: daar waar mijn "carrière" is begonnen. Samen met Marnix en Liam (andere vrijwilliger) 9 holes gelopen, gesteund door twee caddies die de tassen dragen, de clubs aangeven en de ballen zoeken.
Lekker constant gespeeld en aansluitend een goede lunch genuttigd in het clubhuis van de Thika Sports Club.
Toen mijn koffer ingepakt. Tja... het zit er echt op.

Aan het eind van de middag verrast door een bijzondere bijeenkomst: mooie woorden, goede wensen (al dan niet in een lied), een typisch Keniaanse taart en een prachtig cadeau om mij te danken voor mijn 10-e bezoek aan Macheo. Ontroerd.
Tot ziens lieve en bijzondere mensen!

En voor de mensen die mij hier steunen, meelezen en er voor mij zijn: dank voor jullie steun aan mij, maar vooral aan de gemeenschap in Thika en lieve berichtjes.
Asanti Sana!

Auntie Annemieke