Even een korte update

Onvoorstelbaar. Als of je niet weg bent geweest. En ja…. Het was inderdaad nog niet zo lang geleden, maar toch is het fijn om weer terug te zijn.
Zijn we normaliter aan het heen en weer mailen, app-en of bellen via de whatsapp, nu loop je gewoon even bij iemand langs om een vraag te stellen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is en ik niet anders gewend ben.
Ook wel bijzonder: gisteren aan het app-en met mijn vrienden: in Leiden en in Rio en ik vanuit Kenia. Alsof we om de hoek zitten ;-).
De wereld is kleiner geworden met alle huidige technologie.

Na aankomst eerst eens met een aantal mensen bijgepraat en een plannetje gemaakt voor de (te) korte periode dat ik hier ben. Dagen vullen zich zoals gewoonlijk vanzelf. Fijn!

Ik zit alleen in het vrijwilligershuis. Stil, maar ook wel weer lekker. Kan ik gewoon de computer op de eettafel laten staan, ’s avonds ook nog het e.e.a. doen en hoeft er ’s ochtends geen “planning” te worden gemaakt voor het douchen. Sterker nog: er is altijd genoeg warm water als er maar 1 persoon onder de douche springt.

Ook op de compound is het rustig. Wat dat betreft was de planning niet zo slim, maar ik had zeker niet het geweldige jaarconcert van de muziekvereniging willen missen.
Een flink aantal kinderen zijn op huisbezoek. Dat is gebruikelijk tijdens de schoolvakantie en een eerste (al dan niet voorzichtige stap) naar een re-integratie.
Aan de andere kant heb ik al wel weer een aantal kids gesproken die inmiddels niet meer bij Macheo wonen. Super om ze te zien en te ervaren hoe goed het met ze gaat.

Vanochtend ben ik met Maaike bij General Kago geweest. Hier is een speciale klas waar kinderen (vanuit de sloppenwijk) worden klaargestoomd om aan het reguliere onderwijs te kunnen deelnemen. Ze hebben nog nooit op school gezeten.
Een aantal kinderen zijn vanmorgen niet gekomen. Het heeft enorm geregend en dat betekent dat het een behoorlijk modderpoel in de sloppenwijk is en dan is het voor de kinderen lastig om naar school te komen.
Bijzondere klas is het, met een uitdaging voor de lerares. De kinderen hebben namelijk allemaal een eigen niveau.
Klein voorbeeld: er zit een jongen in de klas van 14 jaar. Is nog nooit naar school geweest. Die heeft echt meer kennis nodig voordat hij kan doorstromen, want je kan hem niet in de eerste klas laten instromen.

Een van de jongetjes heeft zijn schoenen onder zijn desk staan. Ik denk dat ze misschien moeten drogen van de regen, maar nee: het mannetje heeft pas sinds kort schoenen en die doen hem dus nog pijn. Mijn trouwe volgers begrijpen al dat hij zandvlooien heeft gehad en na de behandeling schoenen heeft gekregen.
Als we buiten gaan voetballen (moet ik echt niet meer doen om mijn leeftijd…… ;-) ) trekt hij ze toch maar weer aan.
Een school in Rosmalen sponsort deze kinderen en ik heb wat spullen voor ze meegenomen. Goede aanleiding om er te gaan kijken en te horen hoe het project loopt.
Bovendien kan ik mijn huiswerkopdracht voor Eveline in elkaar te fietsen. (rara???).

Op de terugweg een flinke bups boodschappen gedaan, zodat ik weer even vooruit kan. Je weet maar nooit wanneer je daar weer voor in de gelegenheid bent.
Kortom: weer lekker bezig in mijn zomerbroek en poloshirt, maar ook met soms een paraplu.

groetjes,
Annemieke