Weer een dag voorbij
Door: Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
27 Oktober 2009 | Kenia, Thika
Onze huisgenoot Niels, die hier voor 5 maanden zit heeft een computer en internet. Daarom hebben wij vandaag de luxe om nog even snel wat te schrijven.
We zijn vanmorgen vroeg (7.45 uur) weggegaan naar Ndula, een plaatsje vlakbij. Ndula heeft ook sloppen, maar deze zijn in een plattelandsomgeving en doen daarom volstrekt anders aan.
We wilden daar kijken hoe men omgaat met gehandicapte kinderen. Iets dat in Kenia niet is geaccepteerd. Kinderen worden vaak verborgen gehouden. Vlakbij is Ndula school, daar hebbben ze inmiddel een speciale klas voor deze kinderen.
Het gaat te ver om alle verhalen hier te schrijven, maar jeetje: hier valt nog wel wat te doen!
Vervolgens zijn we naar Kilimanbogo gegaan. Daar is Florence bezig met een groepje van 5 vrouwen die een lening krijgen. Microfinance is hier dus aan het ontwikkelen.
Via Macheo ben ik vervolgens doorgegaan naar een plaatsje verderop: daar hebben ze Jiggers: zandvlooien. Die kruipen onder de huid en veroorzaken vreselijke wonden. We hebben medicijnen, detol, verband, handschoenen ed gekocht en de moeder uitgelegd hoe ze hier mee moet omgaan.
Haar dochtertje wilde niet de behandeling ondergaan. We dachten het op te lossen met snoepjes, maar het meisje was opeens niet meer geinteresseerd in snoepjes ;-).
Ma is thuis gebleven en heeft de naaimachine aan de praat gekregen. Hij functioneert nu goed, maar we moeten nog wel wat extra tijd aan de uitleg besteden. Die is ons hier niet gegeven, omdat we morgen op safari naar Nakuru gaan.
Eind van de middag heb ik nog (te) kort met Tom gezeten. We zouden vanavond met hem een hapje eten, maar ik heb geen stem. Tja, dan wordt het lastig om gezellig bij te praten.
Nu maar hopen dat het beter gaat met mijn stem, want het is wel lastig communiceren zo.... Ach, misschien zijn er ook wel mensen die het lekker rustig vinden.
Vanavond (dus) maar weer gekookt. Ma heeft weer een vertrouwde Hollandse pot gemaakt. Improviseren met twee pitten lijkt al weer heel gewoon.
Zo, zijn jullie weer een beetje bijgepraat.
groetjes,
Annemieke
ps: misschien komt er nog wel een foto van mijn nieuwe jurk op het net....
ps 2: ik ben zo brutaal geweest van een aantal geinteresseerden het emailadres in te voeren, zodat ze op deze manier onze reis kunnen volgen.
We zijn vanmorgen vroeg (7.45 uur) weggegaan naar Ndula, een plaatsje vlakbij. Ndula heeft ook sloppen, maar deze zijn in een plattelandsomgeving en doen daarom volstrekt anders aan.
We wilden daar kijken hoe men omgaat met gehandicapte kinderen. Iets dat in Kenia niet is geaccepteerd. Kinderen worden vaak verborgen gehouden. Vlakbij is Ndula school, daar hebbben ze inmiddel een speciale klas voor deze kinderen.
Het gaat te ver om alle verhalen hier te schrijven, maar jeetje: hier valt nog wel wat te doen!
Vervolgens zijn we naar Kilimanbogo gegaan. Daar is Florence bezig met een groepje van 5 vrouwen die een lening krijgen. Microfinance is hier dus aan het ontwikkelen.
Via Macheo ben ik vervolgens doorgegaan naar een plaatsje verderop: daar hebben ze Jiggers: zandvlooien. Die kruipen onder de huid en veroorzaken vreselijke wonden. We hebben medicijnen, detol, verband, handschoenen ed gekocht en de moeder uitgelegd hoe ze hier mee moet omgaan.
Haar dochtertje wilde niet de behandeling ondergaan. We dachten het op te lossen met snoepjes, maar het meisje was opeens niet meer geinteresseerd in snoepjes ;-).
Ma is thuis gebleven en heeft de naaimachine aan de praat gekregen. Hij functioneert nu goed, maar we moeten nog wel wat extra tijd aan de uitleg besteden. Die is ons hier niet gegeven, omdat we morgen op safari naar Nakuru gaan.
Eind van de middag heb ik nog (te) kort met Tom gezeten. We zouden vanavond met hem een hapje eten, maar ik heb geen stem. Tja, dan wordt het lastig om gezellig bij te praten.
Nu maar hopen dat het beter gaat met mijn stem, want het is wel lastig communiceren zo.... Ach, misschien zijn er ook wel mensen die het lekker rustig vinden.
Vanavond (dus) maar weer gekookt. Ma heeft weer een vertrouwde Hollandse pot gemaakt. Improviseren met twee pitten lijkt al weer heel gewoon.
Zo, zijn jullie weer een beetje bijgepraat.
groetjes,
Annemieke
ps: misschien komt er nog wel een foto van mijn nieuwe jurk op het net....
ps 2: ik ben zo brutaal geweest van een aantal geinteresseerden het emailadres in te voeren, zodat ze op deze manier onze reis kunnen volgen.
-
28 Oktober 2009 - 03:32
Tom Van Veen:
Lieve Annemieke,
Het was heerlijk om met je te 'zitten', je weer te zien. Je positieve uitstraling, de dingen die je probeert te doen. Als je een positieve actie voor de gehandicapte kinderen in Ndula kan ontwikkelen, dan zou dat geweldig zijn. Spaar je stem, fijne reis naar Lake Nakuru en de lieve groeten aan je moeder. Tom -
28 Oktober 2009 - 10:03
Caroline:
hoi Annemieke,
veel plezier met de safari!! Hoop dat je je stem weer snel terug hebt, want ben heel benieuwd naar al je verhalen!
liefs,
Caroline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
