Peruviaans ´´Flat´´

Het vorige bericht kwam vanuit Puno.
Daar hebben we het Titicacameer bezocht. Een hoog gelegen meer met een paar mooie eilanden.
Zo waren daar de rieteilanden waar de Uros families op wonen en hebben we het eiland Taquilla bezocht.
Al met al een mooie dag met ook weer wat leuke wandelingen.

In Peru kennen ze geen vlakke wegen, zo blijkt ook uit de ervaringen die later volgen.

Donderdag zijn we van Puno naar Cusco gereisd waar we ´s middags een korte wandeling hebben gemaakt ter kennismaking.
Om 19.00 uur werden we terug verwacht voor de briefing voor onze trekking. De gids gaf ons genoeg info om met volle moed te starten.

Op vrijdagochtend stonden we om 5.30 uur klaar om te vertrekken naar Mollepata waar onze eerste dag van de trekking zou starten.
Geweldig leuk dat we met zijn vieren zijn, er sluiten zich naast het ´personeel´geen andere gasten aan.
We worden deze dagen begeleid door een 5-tal mannen: Bruno de gids, Olger de ´ezelman´, hoofdkok Andres en 2 assistent koks: Gernardo en Santos.

De eerste dag heben we iets meer dan 8 uur gelopen en jeetje zeg, wat heb ik afgezien. Het bleef maar omhoog gaan en als je dan naar 3.800 meter hoogte moet...... We komen te laat bij de lunchplek en de koks zijn dan al verdwenen. Uiteindelijk zijn we om 16.40 uur op de camp van Soray Pampa. Vreselijk koud. Zelfs met de extra gekochte truien was het bijna (?) geen doen.
Om 20.30 uur liggen we op bed.

De volgende ochtend worden we om 5.45 uur gewekt met een kopje Coca thee. Het is nog steeds koud.
Er staat een flinke klim voor de boeg: we moeten over de Salcantay pass heen van 4.600 meter. Tja, dat was voor mij, gezien de ervaringen van de vorige dag, geen optie.
Jolanda, Karin en Ed starten dus met zijn drieen om de tocht geheel te voet af te leggen.
Ik vertrek iets later en loop tot het startpunt van de echte klim.
Daar staat geen paard, maar een muilezel op mij te wachten.
2 uur lang heb ik me zitten af te vragen hoe die drie bikkels dit te voet moeten afleggen. Wat een enorme klus. Duidelijk was dat ik het niet had kunnen redden want het was enorm zwaar.
Chapeau voor de drie kanjers die het toch maar mooi te voet hebben gered om de top te halen.
Op de top neem ik afscheid van Olger en zijn muilezel (die naar mijn mening wel iets te veel langs het randje liep), mijn helden van dat moment en daal 2 uur af naar de lunchplaats.
Na de lunch nog 3 uur gelopen naar het volgende camp: in Chaullay. Deze plaats ligt op 3.100 hoogte dus het is een stuk aangenamer.
Al met al een indrukwekkende maar zeer vermoeiende dag.
Ik ben heel blij toch de keus te hebben gemaakt om in het zadel te klimmen zodat we met zijn vieren de reis verder kunnen voortzetten.

Na een iets betere nacht vervolgen we onze trekking en vertrekken om 6.45 uur richting Playa. Een wandeling van uiteindelijk 6 uur. Bruno had gemeld dat de tocht vlak was, maar kennelijk verstaan ze hier iets heel anders onder een vlakke weg. Heuveltje op, heuveltje af, tja, als je de lijn zou doortrekken is het wellicht wel vlak.
Bij de lunch in Playa nemen we afscheid van Olger en zijn ezels.
Zelf vervolgen wij onze trip in een lokale, veel te vol gepakte, bus. Geen prettig ritje. Doel is Santa Teresa en daar hebben ze ..... hot springs. Heerlijk om even bij te komen naar een paar dagen zonder douche. Enige nare bijkomstigheid waren de muggen die er in volle getalen aanwezig waren. (Gelukkig binnenkort geen korte broek aan...)
Santos staat als een bewaker op onze tenten en spullen te letten.
Na wederom een heerlijke maaltijd iets later de tent in. Morgen mogen we uitslapen. We staan pas om 7.00 uur op.

Na een vermoeiende wandeling, de benen zijn zwaar, van 3 uur staat wederom een lunch te wachten, waarna we afscheid nemen van de koks.
Prachtige omgeving.
In Hidro-electrica met de trein naar Aquas Calientes. De uitvalbasis voor de slagroom op de taart; Machu Picchu.
Vanmorgen om 5.20 uur stonden we in de rij bij de bus om er zo vroeg mogelijk te zijn.
Onbeschrijfelijk indrukwekkend. Geweldig om dit te zien, niet te vatten hoe dit gebouwd is.

Bruno heeft ons 2 uurtjes rondgeleid en daarna hebben we ons nog zelf een paar uur lopen verwonderen over deze geweldige plek.

Over een kleine twee uur gaan we met de trein naar Cusco om aan onze laatste dagen in Peru te beginnen. Een ding is duidelijk: we doen het rustig aan :-) .


Groet,
Annemieke