Het dak van de wereld

Het wilde maar niet lukken om in Nepal deze internetpagina opgestart te krijgen. Om toch de reis "af te ronden" nu thuis nog maar een paar verslagen.

Vrijdag de 28e hebben we eerst het klooster van Gyatse bezocht, met haar prachtige kumbum: een soort stoepa bestaande uit 7 lagen met zo'n 140 kamers en 71 kapelletjes.
Na de lunch zijn we naar Shigatse vertrokken. Onderweg hebben we veel Tibetanen aan het werk gezien op het land: het is volop oogsttijd.

Op zaterdagochtend hebben we eerst de kora gelopen. Deze ligt prachtig op en rondom de berg. Ook bezoeken we het klooster Ta Shi Lhum.
De weg naar Sakya voert ons over de bergpas Tso La (bijna 5.000 meter). Op deze bergpas gooien we onze windhorses op: een soort wensbriefjes, vergelijkbaar met de gebedsvlaggetjes die door de wind worden meegenomen.
Aan het eind van de middag maken we een wandeling door Sakya.

Op zondagochtend brengen we nog snel een bezoek aan het Sakya klooster: m.i het mooiste klooster dat we hebben gezien. De dienst is nog bezig als we klooster binnen gaan: murmelende monikken doen hun gebed.
Dan gaan we op pad naar Lao Tingri. Een groot deel van de weg is onverhard: er zitten stukken bij die goed in een route voor mountainbikers opgenomen zouden kunnen worden.
Onderweg worden we geconfronteerde met strenge controles. Wat een poppenkast ;-( Waarschijnlijk heeft dit te maken met het feit dat dit de weg naar Nepal is.
Wat een cadeau als we vlak bij het hotel zijn: de witte toppen van de Mount Everest steken af tegen een strak blauwe lucht. Een mooi plaatje van het Himalaya-gebergte. Wow!!!!

Maandag 1 oktober.
Na een zeer koude nacht (we hebben nogmaals ons thermo-ondergoed aan gehad) staan we vrolijk op: Jolanda is jarig! Hieperdepiep!
Het ontbijt zal waarschijnlijk geen succes worden op deze lokatie: gisteravond hebben we ook zeer lang op ons eten moeten wachten, dus besluiten we als groep naar de supermarkt te gaan en cakejes als ontbijt te nuttigen.
Op de La Lung La (bergpas van 5.050 meter) hangen we een hele lange gebedsvlag op namens de hele groep. Dat moet goed komen. Extra impuls voor ons karma.
Daarnaast vieren we ook nog een ander geluksmoment: Brian heeft hier Marianne ten huwelijk gevraagd. Een mooiere plek, met het uitzicht op de Himalaya, kan je je bijna niet wensen.
Na Nyalam zetten we de afdaling in. De weg is 30 kilometer lang en we zakken in totaal 1.600 hoogtemeters. Vreemde gewaarwording: het is op eens groen.
's Avonds vieren we uitgebreid Jolanda's 38e verjaardag.
We overnachten in Zhangmu, een grensplaats 9 kilometer vanaf de Nepalese grens.

Op dinsdag 2 oktober vertrekken we na het ontbijt naar de grens. Ook nu valt ons weer op dat de weg van/naar de grens beladen is met vrachtwagens. Je moet hopen dat er geen tegenliggers komen, want dan ben je mooi in de aap gelogeerd. Net als de afgelopen dagen worden we weer gecontroleerd door allerlei politie-eenheden. Poppenkast!
De wegen zijn onvoorstelbaar slecht, helemaal als je je realiseert dat dit dus de grenswegen zijn.

We verlaten Tibet (China) en worden uitgebreid gecontroleerd of we geen Dalai Lama spullen bij ons hebben. Cd-tje? Boek met iets van de DL? ---> inleveren.
We lopen over de brug en gaan daar naar het visumbureau van Nepal. Plakplaatje, handtekening van een belangrijke ambtenaar en we mogen het land in. Oh ja, natuurlijk ook nog ff 25 dollar betalen.
Op eens staan we in een totaal andere wereld.

Ook hier is de weg het eerste gedeelte slecht. Na de lunch wordt het beter en mogen we op het dak van de bus meerijden.
Als we later in de middag in de file belanden (er is een ongeluk gebeurd), stappen we uit en bezoeken een schooltje. Vervolgens lopen we door naar een uitzichtpunt om de Shiva te bekijken: zij kijkt uit en waakt over de Kathmandu-vallei.
We hebben een hotel midden in Bhaktapur. Het is even omschakelen: veel herrie en.... warm! Het is ruim 30 graden C.