Family planning
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
28 April 2015 | Kenia, Thika
Op zondag zijn de medewerkers van de sponsor gearriveerd. Ze zijn ‘s middags naar Kiandutu (de sloppenwijk) geweest. Ik vind dat wel heftig, zo’n binnenkomer. Aan het eind van de middag zijn ze bij Macheo waar ze een rondleiding krijgen en mee-eten in 1 van de huizen.
Ik schuif ook aan in huis Violet. De huismoeder heeft heerlijk gekookt.
Op maandag ga ik mee met Jolanda en Gladys naar het Thika District Hospital in Kiandutu.
Family planning staat op de agenda bij Macheo-KOP, het programma in de sloppenwijken De meiden en vrouwen krijgen voorlichting en worden aangemoedigd om Family planning te gaan doen. Dat kan door gebruik van de prikpil, een spiraaltje, Implanon of door sterilisatie. Implanon wordt vaak “ingebracht” in de bovenarm. Dit kan 3 of 5 jaar werken.
Na een “poosje” wachten (this is Kenya) druppelen de vrouwen binnen. Toch wel bijzonder, want het is duidelijk te zien dat ze voor de Family Planning komen.
De vrouwen (meisjes) worden geregistreerd en gewogen. Omdat de dokter nog in de file staat beginnen ze met de voorlichting en vervolgens de behandeling met Implanon. Eerst worden de oude verwijderd, dan wordt er eventueel een nieuwe ingebracht. Wij kunnen gewoon de kamer in- en uitlopen.
Er komt een meisje voor de prikpil. Haar man weet van niets.
Veiliger is dat de vrouwen zich laten steriliseren. Daar komt nog wel wat bij kijken, omdat er ook goed moet worden vastgelegd (in een contract) dat ze er mee akkoord gaan. De man is het er lang niet altijd mee eens. En dan hebben we het al helemaal niet over de mogelijkheid dat hij zich laat steriliseren. Onbespreekbaar.
Sinds een aantal jaar wordt de sterilisatie betaald door de overheid. Belangrijkste rol van Macheo is nu dan ook de voorlichting en het begeleiden van de vrouwen.
Als de dokter is gearriveerd wordt alles voorbereid voor de sterilisatie.
Jolanda en ik lopen mee de “operatiekamer” in. Onvoorstelbaar: de dokter met een soort van zaklamp op haar hoofd, wij zijn totaal niet steriel en… het raam staat ook lekker open.
De vrouw wordt nog kort uitgelegd wat er gaat gebeuren en krijgt een plaatselijke verdoving. Niets geen roesje of iets dergelijks.
Dan start de behandeling. Waar een half uur voor staat gepland loopt uit: de vrouw heeft vreselijk veel pijn (het is m.i. echt onmenselijk) en verkrampt dan ook helemaal,waardoor de dokter niet goed haar werk kan uitvoeren.
Uiteindelijk worden Jolanda en ik een soort van operatieassistentes, we proberen de vrouw rustig te krijgen, masseren, puffen mee en geven gazen aan. Onvoorstelbaar.
Helaas is de sterilisatie niet volledig afgerond, dus wordt de wond weer gesloten en moet ze vervolgens nog een keer terug komen om het onder narcose wel goed te doen.
De andere vrouwen zitten op de gang te wachten. Ik beeld me in hoe dat moet zijn: ze weten dat het veel en veel te lang duurt en horen de vrouw schreeuwen. Tandartsvisioenen, maar dan veel erger. Brrr….
Vanochtend mee gegaan het veld in: allereerst naar Rubiru Primary School. Een van de scholen op het platteland. Hier verzorgt Macheo veel programma’s: het voedselprogramma, maandverband, jiggers, deworming, counseling, infrastructure. Kortom: een zeer needy school. Er zitten ruim 400 kinderen op deze school, die vanuit de hele omgeving komen.
We gaan vervolgens naar het huisje van Mary: een 14 jarige wees. Zij woont wel in de buurt van haar broer, maar hij kijkt niet naar haar om. Macheo ondersteunt haar en de kok op de school is haar vertrouwenspersoon. Ze hoeft nu niet naar huis te lopen (ik schat in zo’n vijf kwartier) omdat wij met de auto zijn.
Morgen gaat Esther (de fieldworker) met haar op pad. Er zijn nog andere familieleden en ze gaan uitzoeken in hoeverre zij voor het meisje willen/kunnen zorgen.
Vervolgens bezoeken we een vrouw die voor haar 10 kinderen en 2 kleinkinderen zorgt. Ook hier is Macheo betrokken: ze zijn in gesprek met de moeder om er voor te zorgen dat de kinderen naar school gaan en geven voorlichting rondom hygiëne. De man des huizes neemt niet zijn verantwoordelijkheid: het zijn haar kinderen als er iets geregeld moet worden…..
De kinderen hebben nu een uniform nodig en dat wordt samen met Macheo opgelost. Maar: om er voor te zorgen dat ze niet afhankelijk worden, moet de moeder ook het nodige zelf bijdragen.
Nu even op kantoor en dan is er al weer een dag voorbij.
Bijzondere dagen achter de rug. Zoals altijd weer onder de indruk van het mooie werk van Macheo.
Annemieke
Ik schuif ook aan in huis Violet. De huismoeder heeft heerlijk gekookt.
Op maandag ga ik mee met Jolanda en Gladys naar het Thika District Hospital in Kiandutu.
Family planning staat op de agenda bij Macheo-KOP, het programma in de sloppenwijken De meiden en vrouwen krijgen voorlichting en worden aangemoedigd om Family planning te gaan doen. Dat kan door gebruik van de prikpil, een spiraaltje, Implanon of door sterilisatie. Implanon wordt vaak “ingebracht” in de bovenarm. Dit kan 3 of 5 jaar werken.
Na een “poosje” wachten (this is Kenya) druppelen de vrouwen binnen. Toch wel bijzonder, want het is duidelijk te zien dat ze voor de Family Planning komen.
De vrouwen (meisjes) worden geregistreerd en gewogen. Omdat de dokter nog in de file staat beginnen ze met de voorlichting en vervolgens de behandeling met Implanon. Eerst worden de oude verwijderd, dan wordt er eventueel een nieuwe ingebracht. Wij kunnen gewoon de kamer in- en uitlopen.
Er komt een meisje voor de prikpil. Haar man weet van niets.
Veiliger is dat de vrouwen zich laten steriliseren. Daar komt nog wel wat bij kijken, omdat er ook goed moet worden vastgelegd (in een contract) dat ze er mee akkoord gaan. De man is het er lang niet altijd mee eens. En dan hebben we het al helemaal niet over de mogelijkheid dat hij zich laat steriliseren. Onbespreekbaar.
Sinds een aantal jaar wordt de sterilisatie betaald door de overheid. Belangrijkste rol van Macheo is nu dan ook de voorlichting en het begeleiden van de vrouwen.
Als de dokter is gearriveerd wordt alles voorbereid voor de sterilisatie.
Jolanda en ik lopen mee de “operatiekamer” in. Onvoorstelbaar: de dokter met een soort van zaklamp op haar hoofd, wij zijn totaal niet steriel en… het raam staat ook lekker open.
De vrouw wordt nog kort uitgelegd wat er gaat gebeuren en krijgt een plaatselijke verdoving. Niets geen roesje of iets dergelijks.
Dan start de behandeling. Waar een half uur voor staat gepland loopt uit: de vrouw heeft vreselijk veel pijn (het is m.i. echt onmenselijk) en verkrampt dan ook helemaal,waardoor de dokter niet goed haar werk kan uitvoeren.
Uiteindelijk worden Jolanda en ik een soort van operatieassistentes, we proberen de vrouw rustig te krijgen, masseren, puffen mee en geven gazen aan. Onvoorstelbaar.
Helaas is de sterilisatie niet volledig afgerond, dus wordt de wond weer gesloten en moet ze vervolgens nog een keer terug komen om het onder narcose wel goed te doen.
De andere vrouwen zitten op de gang te wachten. Ik beeld me in hoe dat moet zijn: ze weten dat het veel en veel te lang duurt en horen de vrouw schreeuwen. Tandartsvisioenen, maar dan veel erger. Brrr….
Vanochtend mee gegaan het veld in: allereerst naar Rubiru Primary School. Een van de scholen op het platteland. Hier verzorgt Macheo veel programma’s: het voedselprogramma, maandverband, jiggers, deworming, counseling, infrastructure. Kortom: een zeer needy school. Er zitten ruim 400 kinderen op deze school, die vanuit de hele omgeving komen.
We gaan vervolgens naar het huisje van Mary: een 14 jarige wees. Zij woont wel in de buurt van haar broer, maar hij kijkt niet naar haar om. Macheo ondersteunt haar en de kok op de school is haar vertrouwenspersoon. Ze hoeft nu niet naar huis te lopen (ik schat in zo’n vijf kwartier) omdat wij met de auto zijn.
Morgen gaat Esther (de fieldworker) met haar op pad. Er zijn nog andere familieleden en ze gaan uitzoeken in hoeverre zij voor het meisje willen/kunnen zorgen.
Vervolgens bezoeken we een vrouw die voor haar 10 kinderen en 2 kleinkinderen zorgt. Ook hier is Macheo betrokken: ze zijn in gesprek met de moeder om er voor te zorgen dat de kinderen naar school gaan en geven voorlichting rondom hygiëne. De man des huizes neemt niet zijn verantwoordelijkheid: het zijn haar kinderen als er iets geregeld moet worden…..
De kinderen hebben nu een uniform nodig en dat wordt samen met Macheo opgelost. Maar: om er voor te zorgen dat ze niet afhankelijk worden, moet de moeder ook het nodige zelf bijdragen.
Nu even op kantoor en dan is er al weer een dag voorbij.
Bijzondere dagen achter de rug. Zoals altijd weer onder de indruk van het mooie werk van Macheo.
Annemieke
-
28 April 2015 - 16:49
Joost:
Heftig verhaal weer zus. Maar wat ben je toch ongelooflijk goed bezig. Trots op je :)!
Joost. -
28 April 2015 - 17:28
Marlies:
Wat maak jij daar in onze ogen onmenselijke dingen mee maar gelukkig ook gezellige dagen.
Groetjes.Jan en Marlies. -
28 April 2015 - 21:00
Jannie:
vreselijk die sterilisaties daar... dat er niet vaker infecties zijn, is verbazend,,, wat een leven daar! fijn dat je er bent! -
28 April 2015 - 23:21
Joop Keizer:
Een première. Dit is voor het eerst dat ik 'n reactie plaatst !!
Desalnieteplus,omdat ik zo'n groot rijtje van lieve en belangrijke mensen in mijn lijst heb staan is het ondoenlijk om op iedereen te reageren.
Omdat jij bij mij op de top 3 staat wil ik bij hoge uitzondering 'n reactie geven.
Lieve Annemieke CQ B..
Ik ben ontzettend TROTS op je!!!
Pa B..
-
29 April 2015 - 11:12
Anneke:
Jeetje Annemiek, wat heftig en wat primitief, verschrikkelijk dat dit nog op deze manier moet gebeuren. En wat goed dat je erbij bent gebleven om die arme vrouw te steunen. Brrr, dan maar de tandarts. Heel veel succes nog -
29 April 2015 - 21:52
Jolanda D:
Wat een verhaal Annemieke.... En wat doe je daar goed werk! Carrière switch kun jij altijd nog maken nu je ook op de OK hebt geholpen ;-)
Wat lopen we hier soms te zeuren over geheel onbelangrijke zaken.... Bedankt dat je dit met ons deelt. Weten we meteen weer wat er wel belangrijk is in het leven....
Ga door met je mooie 'job' daar... Ze kunnen zo onderhand niet meer zonder jou. En dat telt! -
29 April 2015 - 22:30
Willem:
Dit is wat je noemt echt veldwerk. Embrace the context you work in zeggen wij sinds kort... petje af om dit zo te doen. Respect. Zo'n verhaal blijft je nog heel lang bij!
Tot snel weer
gr Willem -
30 April 2015 - 13:07
Hillie Prumers:
Jeetje Annemieke, wat een belevenis. Lees vandaag pas jouw berichten door. Ik was denk ik van de mailinglist af. Maar wat heb je weer een spannende, intensieve periode waarbij je denk ik zelf niet had verwacht dat je nog operatie-assistente zou worden. Wat hebben die vrouwen daar toch te lijden en leven wij hier in luxe. Ik wens je de komende week nog heel veel succes en hebben we de 12e weer een heleboel bij te praten. Groetjes, Hillie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
