Bijzondere momenten
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
25 Mei 2017 | Kenia, Thika
Na een onrustige nacht maandag, zoals Humberto Tan zou zeggen, fris en fruitig op kantoor verschenen. 8.15 uur. Niet gek.
Ik heb zondagavond nog zitten “knutselen”. Uitkomst was wel dat ik nog her en der wat informatie nodig had, dus een aantal vragen uitgezet. Flink wat meters gemaakt en de basis gelegd voor een mooi overzicht. En dan is het vervolgens net zo spannend als in Nederland: carbage in, is carbage out.
Zou mooi zijn als ze er volgende week al mee gaan werken, dan kan ik nog even aan de zijlijn meekijken hoe een en ander wordt ingevuld.
Het is een kippenhok op kantoor. Tegenwoordig komen de Area/social workers op maandag naar Macheo om e.e.a. te bespreken, verslaglegging te doen etc. Vechten dus voor een stoel en vooral een koffiekopje. Je hoort gelijk als de melk en het hete water wordt gebracht: iedereen schiet naar het keukentje.
Snap ik overigens wel gelijk waarom het vrijdag zo rustig was.
Een bezoekje gebracht aan ons nieuwe babyhuis. Een van de huizen is sinds eind vorig jaar ingericht als babyhuis: hier vangen we baby’s op die te vondeling zijn gelegd, in het ziekenhuis zijn achtergelaten etc. Ze worden aan Macheo toegewezen voor een kortere periode (als ik het goed heb 3 maanden). Tot die tijd kunnen de moeders ze nog opeisen, daarna wordt er een proces opgestart om ze (binnen Kenia) ter adoptie aan te bieden. Als je die prachtige kopjes ziet snap je niet dat ze zijn achtergelaten, als je een aantal verhalen kent van moeders begrijp je dat de omstandigheden hier dusdanig anders zijn, dat de moeders soms geen andere uitweg zien.
Dinsdag komt Harrison het kantoor binnen lopen. Hij heeft een veel betere toekomst gekregen doordat hij een kleine 11 jaar geleden in de Macheo familie is opgenomen. Bijzonder om zijn ontwikkeling te zien. Inmiddels woont hij weer in Kiandutu en zit hij op de universiteit waar hij studeert voor social worker. Hij komt even wat papieren halen en gaat dan weer terug naar zijn stage adres. Het is “Challeging”. Hij heeft (helaas) genoeg ervaring uit zijn eigen omgeving.
Mede dankzij mijn verjaardagscadeau van 2 jaar geleden hij heeft nu bijna zijn studie afgerond. Nu hopen dat hij eind van het jaar een baan kan vinden. Hoe dan ook: ik ben er van overtuigd dat hij het gaat redden!
Tijdens de lunch om de hoek gekeken bij de Daycare. In de vrolijke ruimte worden 13 kids verzorgd die nog te jong zijn om naar school te gaan. Ze zitten met zijn 11-en aan een tafel, 2 kindjes worden nog geholpen met eten.
Een nieuw jongetje blijft me maar uncle noemen en wordt gecorrigeerd door de andere kids: Auntie! Nou, het heeft weinig zien. Waarschijnlijk is alles wat groot en blank is voor hem een uncle ;-)
Gisteren weer op kantoor doorgebracht. Aan het eind van de middag rijden Marnix en ik eerst langs het ziekenhuis waar 1 van de baby’tjes ligt. Poeh. Raakt me om zo’n klein mannetje te zien. 11 maanden en nog geen 6 kilo. Achtergelaten door zijn moeder, gelukkig bij Macheo gebracht. Doordat Macheo nu met hem naar het ziekenhuis is gegaan is er wellicht nog kans op overleven. Hij heeft een hartprobleem en kan hopelijk in Nairobi worden geholpen.
’s avonds in de stad een hapje gegeten en naar Ajax gekeken. Overduidelijk dat de Kenianen veel met het Engelse voetbal hebben.
Vanmorgen rond 9:00 uur in Kiandutu. Eerst 2 tienermoeders bezocht. Ze verkopen (toevallig) allebei kippen. Een van de tienermoeders is inmiddels ook met het verkopen van konijnen begonnen. Gaat vast wat sneller dan kippen ;-)
Als we op KOP (Kiandutu Outreach Project) terugkomen is net het seminar gestart. Een 15-tal aanwezigen (op 1 na allemaal vrouwen) krijgen van alles en nog wat te horen over het starten van een business, hoe dat te doen, het bijhouden van de administratie etc.
Vooral bijzonder: Teresia is een van de vier sprekers. Teresia is zo’n 11 jaar geleden ook bij Macheo opgenomen. Woont inmiddels op zichzelf en studeert. Omdat ze pas weer in juni naar school gaat is ze vrijwilligerswerk gaan doen om zo iets voor de gemeenschap terug te doen. Geweldig!
We lopen met zijn allen naar de weg waar we de matatu nemen naar Juja. Lekker volgepakt in een busje (en het is hier heerlijk warm) hobbelen we naar begin van Juja. Daar pakken we de motorbike naar de school waar ook een seminar wordt gehouden.
Iets doen we niet goed: we zijn met zijn 8-en (de 4 vrijwilligers, 2 social workers, Seth en ik) en de verdeling op de brommers gaat niet helemaal goed. Zitten de twee grootste, inderdaad, Seth en ik op 1 motorbike.
Blijft altijd weer een hele onderneming.
Bij het seminar in Juja zijn zo’n 25 dames. Aan de reacties te merken was het interessant en leerzaam.
Op de terugweg stoppen we nog even bij General Kago om de bibliotheek te bekijken en de Kickstartklas.
Al met al een intensieve maar zeer boeiende dag vandaag.
Groetjes,
Annemieke
Ik heb zondagavond nog zitten “knutselen”. Uitkomst was wel dat ik nog her en der wat informatie nodig had, dus een aantal vragen uitgezet. Flink wat meters gemaakt en de basis gelegd voor een mooi overzicht. En dan is het vervolgens net zo spannend als in Nederland: carbage in, is carbage out.
Zou mooi zijn als ze er volgende week al mee gaan werken, dan kan ik nog even aan de zijlijn meekijken hoe een en ander wordt ingevuld.
Het is een kippenhok op kantoor. Tegenwoordig komen de Area/social workers op maandag naar Macheo om e.e.a. te bespreken, verslaglegging te doen etc. Vechten dus voor een stoel en vooral een koffiekopje. Je hoort gelijk als de melk en het hete water wordt gebracht: iedereen schiet naar het keukentje.
Snap ik overigens wel gelijk waarom het vrijdag zo rustig was.
Een bezoekje gebracht aan ons nieuwe babyhuis. Een van de huizen is sinds eind vorig jaar ingericht als babyhuis: hier vangen we baby’s op die te vondeling zijn gelegd, in het ziekenhuis zijn achtergelaten etc. Ze worden aan Macheo toegewezen voor een kortere periode (als ik het goed heb 3 maanden). Tot die tijd kunnen de moeders ze nog opeisen, daarna wordt er een proces opgestart om ze (binnen Kenia) ter adoptie aan te bieden. Als je die prachtige kopjes ziet snap je niet dat ze zijn achtergelaten, als je een aantal verhalen kent van moeders begrijp je dat de omstandigheden hier dusdanig anders zijn, dat de moeders soms geen andere uitweg zien.
Dinsdag komt Harrison het kantoor binnen lopen. Hij heeft een veel betere toekomst gekregen doordat hij een kleine 11 jaar geleden in de Macheo familie is opgenomen. Bijzonder om zijn ontwikkeling te zien. Inmiddels woont hij weer in Kiandutu en zit hij op de universiteit waar hij studeert voor social worker. Hij komt even wat papieren halen en gaat dan weer terug naar zijn stage adres. Het is “Challeging”. Hij heeft (helaas) genoeg ervaring uit zijn eigen omgeving.
Mede dankzij mijn verjaardagscadeau van 2 jaar geleden hij heeft nu bijna zijn studie afgerond. Nu hopen dat hij eind van het jaar een baan kan vinden. Hoe dan ook: ik ben er van overtuigd dat hij het gaat redden!
Tijdens de lunch om de hoek gekeken bij de Daycare. In de vrolijke ruimte worden 13 kids verzorgd die nog te jong zijn om naar school te gaan. Ze zitten met zijn 11-en aan een tafel, 2 kindjes worden nog geholpen met eten.
Een nieuw jongetje blijft me maar uncle noemen en wordt gecorrigeerd door de andere kids: Auntie! Nou, het heeft weinig zien. Waarschijnlijk is alles wat groot en blank is voor hem een uncle ;-)
Gisteren weer op kantoor doorgebracht. Aan het eind van de middag rijden Marnix en ik eerst langs het ziekenhuis waar 1 van de baby’tjes ligt. Poeh. Raakt me om zo’n klein mannetje te zien. 11 maanden en nog geen 6 kilo. Achtergelaten door zijn moeder, gelukkig bij Macheo gebracht. Doordat Macheo nu met hem naar het ziekenhuis is gegaan is er wellicht nog kans op overleven. Hij heeft een hartprobleem en kan hopelijk in Nairobi worden geholpen.
’s avonds in de stad een hapje gegeten en naar Ajax gekeken. Overduidelijk dat de Kenianen veel met het Engelse voetbal hebben.
Vanmorgen rond 9:00 uur in Kiandutu. Eerst 2 tienermoeders bezocht. Ze verkopen (toevallig) allebei kippen. Een van de tienermoeders is inmiddels ook met het verkopen van konijnen begonnen. Gaat vast wat sneller dan kippen ;-)
Als we op KOP (Kiandutu Outreach Project) terugkomen is net het seminar gestart. Een 15-tal aanwezigen (op 1 na allemaal vrouwen) krijgen van alles en nog wat te horen over het starten van een business, hoe dat te doen, het bijhouden van de administratie etc.
Vooral bijzonder: Teresia is een van de vier sprekers. Teresia is zo’n 11 jaar geleden ook bij Macheo opgenomen. Woont inmiddels op zichzelf en studeert. Omdat ze pas weer in juni naar school gaat is ze vrijwilligerswerk gaan doen om zo iets voor de gemeenschap terug te doen. Geweldig!
We lopen met zijn allen naar de weg waar we de matatu nemen naar Juja. Lekker volgepakt in een busje (en het is hier heerlijk warm) hobbelen we naar begin van Juja. Daar pakken we de motorbike naar de school waar ook een seminar wordt gehouden.
Iets doen we niet goed: we zijn met zijn 8-en (de 4 vrijwilligers, 2 social workers, Seth en ik) en de verdeling op de brommers gaat niet helemaal goed. Zitten de twee grootste, inderdaad, Seth en ik op 1 motorbike.
Blijft altijd weer een hele onderneming.
Bij het seminar in Juja zijn zo’n 25 dames. Aan de reacties te merken was het interessant en leerzaam.
Op de terugweg stoppen we nog even bij General Kago om de bibliotheek te bekijken en de Kickstartklas.
Al met al een intensieve maar zeer boeiende dag vandaag.
Groetjes,
Annemieke
-
25 Mei 2017 - 20:02
Marlies Joosten:
Wat een kei ben jij.
Wat doe jij veel daar.
Groetjes. Marlies. -
25 Mei 2017 - 21:56
Bombardon:
Wederom geweldig Nog steeds trots op je!!
Hardewijk is afgelast. Optreden zou pal naast de kermis zijn !
De invaller dirigent is weggestuurd .Volgens Bert vd Linden en Joost kende
hij zelfs de partituren niet !!!
Op het Brinkconcert (24-06 ) staat de dirigent van Cresendo op de bok .goeie.
We hebben hier zomerse temperaturen ! HEerlijk en hopenlijk tot aan
Ik Ben niet zo'n schrijvert maar desalnietplus 'n Helen Dikke Packers
Bolle -
26 Mei 2017 - 09:28
Henk Steentjes:
Geweldige ervaring met reis
groeten Henk Steentjes -
26 Mei 2017 - 19:08
Mieke:
Super Annemieke! -
27 Mei 2017 - 12:45
Hillie:
Hoi Annemieke,
teruggekeerd uit Berlijn eerst jouw verslagen opgezocht en gelezen. Wat is het weer een boeiende maar enerverende periode. Bijzonder hoe de 'kinderkamer' eruitziet. Zo gezellig! Iedere keer als je daar bent zien we weer nieuwe ontwikkelingen. Geniet daar zelf ook maar van. Wacht weer op het volgende verslag! Veel liefs van ons, Hillie.
-
28 Mei 2017 - 13:58
Wil:
Dag Annemieke,
Wat een mooie nieuwe initiatieven zijn er weer bij gekomen. Heel bijzonder. En wat kun jij daar nog altijd veel doen. Geweldig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
