Good to be back @ Macheo!

Afgelopen zondag was het dan (na lange tijd) weer zo ver en vertrok ik met de avondvlucht naar Nairobi. Enigszins brak land ik om 6.45 uur plaatselijke tijd.
Nog voor de douane is er een ebola controle. Ebola? Eh…. Er is toch een ander virus in China? Hoe dan ook, ik doe mijn best om mijn hoest te onderdrukken en mag langs de buslading, of eigenlijk vliegtuiglading Aziaten.
Ook bij de paspoort-visum controle wordt mij aangegeven dat ik de andere rij mag nemen: die van de diplomaten. Weer eens een nieuwe ervaring.
Amper beneden zie ik de bagage al aankomen en net als ik de hal uit loop, komt Paul me al tegemoet. Dat ging even lekker soepeltjes!

Het is wel druk op de weg, redelijk spitsuur, maar we zijn rond 9 uur bij Macheo, waar de werkdag net is begonnen. Ik praat een poosje bij met Marnix en ga da eventjes liggen en een frisse douche nemen. Zo, ik ben er klaar voor!

Hartelijke ontvangst, nieuwe ontmoetingen en de eerste lijnen voor de planning van de komende (korte) tijd uitgezet. En geregeld dat ik met mijn laptop op het netwerk kan. Het netwerk is hier zo enorm dicht getimmerd (kan menig bedrijf een voorbeeld aan nemen) dat ik er een beetje ongelukkig van wordt.
Collega´s mogen onder werktijd niet op de Whatsapp en tja, dat vind ik werkelijk heel onhandig en ongezellig. Gelukkig gister eind van de middag een aparte inlog gekregen, waarmee ik wel op de Whatsapp kan (eh…. als ik in de buurt van het hoofdgebouw ben).

Gisteren en vandaag een aantal goede meetings gehad. Fijn over zaken door te praten en te zien waar we (Macheo Kenya en Macheo Nld.) elkaar kunnen helpen. Zo vormt het lijstje zich verder.

Eh…. Langs de pinautomaat stond ook hoog op het lijstje. Tuurlijk, heeft niets met Macheo te maken, maar die slimme mensen hier hebben besloten dat de 1.000 KSH biljetten niet meer mogen worden gebruikt en tja, dat was bij mij niet bekend. Zit ik dus opeens met geld dat niets meer waard is. Kan je wel denken “het is over van de vorige keer”, maar toch zonde. En onhandig: kan je niet wat kleine boodschapjes doen. Gelukkig vanmiddag gepind en de nodige boodschappen gedaan, zodat ik de rest van de week (letterlijk) niet meer op water en brood (wel met kaas uit Nederland natuurlijk) hoef te leven.

tot zover een kort verslagje.
Wie weet volgen er meer.

groetjes,
Annemieke