Mijlpaal bereikt!

Zoals jullie gisteren hebben kunnen lezen heb ik dinsdag eerst een verslagje van de maandag gemaakt.
Foto’s van de camera afgehaald en even lekker typen.
Tegen 10 uur zijn Joan en ik met Isaiah vertrokken. Eerst bij Umoja School langs om de voorraden voor de keuken af te leveren. Zij hebben volgende week een voorlichting met de ouders/verzorgers, dus dan wordt daar ook het maandverbandproject opgestart.

Vervolgens hebben we de eerste dozen (3 x 48 pakjes) maandverband gekocht en 120 onderbroeken. De kans is heel groot dat de meisjes bij Iembeni niet eens ondergoed hebben en tja…. dan wordt het sowieso lastig om maandverband te gebruiken.
We waren van plan om bij het maandverband een A4tje uit te reiken met daarop de nodige tips en do’s en don’ts. Ik ben net klaar met de teksten als (weer) de stroom uit valt. Helaas gaat dat dus niet meer lukken met de eerste school, die krijgen hun A4tje later.

Vanochtend had ik de wekker gezet. Ik wil zeker weten dat ik op tijd ben, want de meeting bij Iembeni begint om 9.00 uur. Hmmm….. eventjes vergeten dat dat Keniaanse tijd is. In de praktijk betekent het, dat rond 10.00 uur de eerste verzorgers komen kijken of er al iemand is. Is er nog niemand dan ga je nog even terug naar huis, anders blijf je hangen. Wij vertrekken uiteindelijk om 9.15 uur bij Macheo en zijn iets na 10-en ook bij Iembeni.
Nog weinig beweging qua bijeenkomst dus tijd voor een praatje met teacher Alice die het maandverbandproject gaat begeleiden. Daarna lopen we wat rond (er worden nieuwe toiletten gebouwd) en Joan vermaakt de kleintjes met (leren) zingen van liedjes. Leuk.
Nadat de pauze van de kinderen voorbij is, waarin ze pap krijgen, lijkt dan eindelijk de bijeenkomst beginnen. Het is ….. half twaalf geweest!

Wij wonen het eerste uur bij, waarin het voedselprogramma wordt besproken en wordt aangekondigd dat wordt gestart met het maandverbandproject. De paar vaders/mannelijke verzorgers die aanwezig zijn, wordt gevraagd het meisje naar een vrouw te verwijzen om dit soort issues te bespreken. Het project wordt zeer enthousiast ontvangen.

Na een uurtje verlaten wij de ruimte en gaan naar een klaslokaal waar alle meisjes (tussen de 11 en 18 jaar) aanwezig zijn die gaan deelnemen aan het maandverbandproject. Geweldig hoe Joan het aanpakt. Ze vraagt eerst uitgebreid wat er gebeurt als je ouder wordt. De meisjes zijn enorm verlegen, er wordt gegiebeld. Heel voorzichtig komt het ene na het andere antwoord: je groeit, krijgt borsten, er begint op sommige plekken haar te groeien en eindelijk komt daar het antwoord wat we (ook) wilde horen: you getting periods, je wordt ongesteld. Joan richt een club op en spreekt met de meisjes af, dat we dergelijk zaken met elkaar bespreken. De lerares benadrukt nog eens dat we het heel belangrijk vinden dat de kinderen zich op hun gemak op school voelen.
Vervolgens legt Joan uit dat er maandverband kan worden gebruikt als je ongesteld bent en dat vanaf nu de kinderen elke maand bij de lerares een pakje maandverband kunnen halen. Zij houdt e.e.a. bij en de kinderen moeten 2 ksh betalen, meer voor het idee, want een pakje kost als wij het inkopen 38 ksh. En, de meisjes krijgen een onderbroek. Wederom veel gegiebel.

Als Joan vraagt hoeveel meisjes weten hoe je maandverband moet gebruiken blijkt dat bijna 35% (!) van de meisjes het niet weet. Tijd dus om te demonstreren hoe dat in zijn werk gaat.
De meisje kijken nieuwsgierig hoe het werkt en zijn enorm blij met dit project.
Ook de lerares bevestigde dat de meisje niet naar school komen en als je ze vraagt wat er aan de hand was, zeggen ze dat ze hoofdpijn hebben. Nu vertellen we nogmaals dat ze zich bij de lerares mogen melden en dat er over gepraat kan worden.

Nadat we de onderbroeken hebben uitgedeeld zijn we klaar. Opvallend dat ze de onderbroeken gelijk wegstoppen, die kun je toch echt niet laten zien….

Fantastisch dat we dit project hebben kunnen opstarten!

Zo, nu even snel onder de douche. Ja, midden op de dag, want gisteravond en vanmorgen was er geen water en ik plak aan alle kanten. Over een kwartiertje vertrekken we weer naar Thika.

DANK aan iedereen die het mogelijk heeft gemaakt om de kinderen weer een stap verder te brengen! Geweldig!

Annemieke