Weer bij Macheo

Afgelopen donderdag dan eindelijk weer vertrokken naar Kenia.
Met ruim 44kg in de koffers door ma bij de trein afgezet en op naar Schiphol.

Helaas had de vlucht vijf kwartier vertraging. Er was een storing met het omroepsysteem op rij 50 en verder. Gevolg was (dus) ook dat ik een andere stoel kreeg toegewezen en niet op de speciaal om 5.30 uur uitgezochte stoel mocht plaatsnemen.
Belangrijkste is dat we mee konden. Als de vlucht vol was geboekt, was er wellicht een andere uitdaging gekomen.

Maar: we zijn er! Chege en Benson stonden me op te wachten en wat is het toch heerlijk dat ze hier de afgelopen jaren het nodige hebben gedaan aan de wegen. De nieuwe snelweg is nagenoeg af en dat betekent dat je toch met een uurtje in Thika bent vanaf de luchthaven.

Om twaalf uur lag ik onder de klamboe en herkende het weer gelijk: blaffende honden..... grrr...
Toch nog in slaap gevallen en tegen acht uur besloten er maar eens uit te gaan. Ik kan toch niet te laat komen op mijn eerste werkdag ;-) ?

Voordat ik echter op kantoor ben, ben ik weer een half uur verder. Iedereen weer blij om me te zien en dat is toch ook fijn.

Gelijk geregeld dat er getimmerd gaat worden aan de schoolbankjes en bij Frances geinformeerd welke fruitbomen het hier goed doen en wat deze kosten. Mangobomen schijnen het beste te zijn. Die worden dus ook geregeld.

Vrijdagmiddag met Marnix om tafel gezeten om mijn planning voor de komende 2 weken te bespreken. Vervolgens eerst een aantal documenten gelezen als input en toen mee met Solomon naar Thika om de koelkast en keukenkastjes (aan te) vullen.
Momenteel zitten er nog 2 vrijwilligers in het huis, dus dan gaat het toch iets harder met de boodschappen. Het is altijd een heel circus als je dat "even" doet als Solomon de kinderen gaat ophalen van school. Een aantal kinderen komen met de matatu naar huis (zo'n taxibusje), maar er zijn er ook een aantal die worden gehaald door Solomon.
En dat gaat op zijn Keniaans: “we vertrekken om 16.15 uur, dan zet ik je af bij de supermarkt en op de weg terug haal ik je weer op”, aldus Solomon.
Sta ik dus braaf op tijd klaar (daar moet ik de eerste dagen altijd weer ff aan wennen) en we vertrekken vervolgens om 16.35 uur. Prompt in de file. Bovendien hadden we de pickup bij ons en daar passen niet alle kinderen in, dus ook eerst nog even langs de bank, waar Simon zit, om de auto's om te wisselen. Vervolgens dropt Solomon mij bij de supermarkt en gaat hij eerst Jiku ophalen. Haar lerares heeft al 2 keer gebeld of we al onderweg zijn.... De school is al dicht en ze willen naar huis. Oeps.... Zal wel niet de eerste (en laatste) keer zijn dat dit gebeurt.
Ik als een speer door de Tuskeys gelopen en toen in de auto met Jiku gestapt die super blij was mij weer te zien.
Op naar de school om de andere kinderen op te halen. En dan begint de uitdaging “prop hem er in”.
Normaal is de auto al overvol, maar als ik er dan ook nog in zit met 3x een can met 5 liter water, 2 behoorlijk volle boodschappentassen, mijn rugtas en mijn eigen persoontje, dan leggen we de lat weer iets hoger om iedereen in de auto te krijgen.
Nou ja, we zijn weer thuis gekomen.

Gisterochtend op kantoor verder gegaan met mijn plan van aanpak en 's middags met de kinderen over de farm heen gelopen: de jongens hebben een nieuwe hobby: ze hebben een eigen visvijvertje aangelegd en kijken in de waterpooltjes naar vissen. Een hele happening.

Vervolgens naar het verjaardagsfeest. Elke laatste zaterdag van de maand vieren we de verjaardagen van de kinderen die die maand jarig zijn geweest (deze maand drie). Ze worden volop toegezongen en mogen allemaal hun eigen taart aansnijden.

Tegen zeven uur naar de stad gereden om een hapje te eten en de Champions League finale te kijken.
Na de eerste helft houd ik het voor gezien. Het lijkt me lekker om een goede nacht te maken. Maar Noortje en ik raken in gesprek en uiteindelijk lig ik nog na 1-en in bed. Ach, vanavond in de herkansing.

Nou genoeg voor nu. Wordt vervolgd.
Groeten uit een heerlijk zonnig en warm Kenia!
Annemieke