Het lijkt wel werk ;-)

Woensdagochtend hebben Marnix en ik eerst een afspraak met een leverancier in de stad. Marnix haalt mij al om 8.00 uur op: dan kunnen we eerst de kinderen op hun school afzetten. De kids gaan nog niet naar een echte school: ze doet allerlei leuke dingen. Sinds vorige week gaat Justin ook naar deze school.

Na de afspraak praten we nog even door over het plan van aanpak dat ik heb gemaakt en hebben we het over de mogelijkheden hoe we een kwaliteitssysteem bij Macheo kunnen invoeren. Marnix is het met me eens: dit is geen makkelijke opgave en zal zeker niet van de een op de andere dag zijn gerealiseerd. Helemaal niet als er niemand voor wordt vrijgemaakt.
Besloten wordt om Solomon er voor vrij te maken en aan mij de taak om hem de komende 1,5 week zoveel mogelijk bij te brengen. De woensdagmiddag besteed ik met het maken van templates, instructies en een overzicht welke processen er allemaal beschreven moeten worden.

Donderdagochtend om 8.30 uur zitten Solomon en ik in de boardroom. Inmiddels weet ik wel dat dit soort zaken hier in een “iets” ander tempo dan in Nederland gaan. Ik leg hem uit waarom we dit doen (uiteindelijk om zoveel mogelijk kwetsbare kinderen te helpen) en leg hem uit hoe je de gesprekken moet voeren om tot informatie te krijgen waarmee je de procedures kan schrijven.
Groot issue is hier het “gecontroleerd voelen”.

's Middags hebben we al ons eerste gesprek. Faith vertelt ons alles over hoe het pap-programma verloopt. We leren er alledrie van: Solomon ziet hoe ik het gesprek voer, Faith merkt waar we mee bezig zijn en ik realiseer me dat we (dus) ook moeten uitleggen hoe ze proces moeten denken.
We gaan van activiteit 1 naar activiteit 7, naar activiteit 2, etc.
Gelukkig is dit een project/proces dat ik zelf ook goed ken, dus daarom kan je gerichter vragen stellen, maar bij andere processen zal dat wellicht voor Solomon en mij moeilijker worden.
Het is goed om te zien dat Solomon uit het gesprek de belangrijke punten heeft gehaald.

Ik schrijf aan het eind van de dag/'s avonds de procedure uit en bespreek die op vrijdagochtend met Solomon. Het bleek dat er nog wel een paar onduidelijkheden in zaten, maar dat bevestigt ook gelijk dat het noodzakelijk is om de proceduure nogmaals met de proceseigenaar te bespreken.
Solomon krijgt er al meer vertrouwen in en dat vind ik wel fijn. Sterker nog: hij besluit het volgende gesprek zelf te willen voeren ;-). Erg leerzaam voor hem. Het is in Kenia (eigenlijk net als bij ons) niet zo beleefd om iemand te onderbreken, maar als iemand te snel gaat, bijvoorbeeld om je aantekeningen te maken, dan moet je hem of haar toch echt even stoppen.....
's Middags naar de stad om boodschappen toen. Dat geeft Solomon ook de gelegenheid om zijn andere taken af te ronden.

Vanochtend heb ik lekker rustig aan gedaan. Het is een feestdag in Kenia, dus het kantoor is gesloten. Biedt mij de gelegeheid om dit verhaaltje even te typen en zo verder gegaan met het voorbereiden van nog wat meer theorie om volgende week over te dragen en het uitwerken van het tweede gesprek.
Maar: vanmiddag vrij: dan gaan we wat leuks doen met de kinderen. Daarover later meer!

Goed weekend!
Annemieke