Prachtige omgeving
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
11 September 2018 | Namibië, Lüderitz
De eerste ochtend in Luderitz kunnen we uitslapen, want we vertrekken over 9-en naar Kolmanskop: het spookstadje is een voormalige mijnwerkersnederzetting. Ooit was dit het centrum van de diamantindustrie. Het dorp werd in 1956 verlaten en sindsdien lopen de huizen vol met woestijnzand. Een paar gebouwen zijn gerenoveerd, maar het meerendeel is “eigendom” geworden van de natuur.
Bij de plaatselijke Spar doen we wat boodschappen en om 2 uur stappen we weer in de bus.
We rijden naar Diaz, het punt waar Bartholomeus Diaz vlak voor de Noordkaap was. Er staat een kruis en een vuurtoren.
Onderweg komen we diverse lagunes tegen.
Overigens rijden we steeds langs een verboden gebied, dit gebied bevat mogelijk nog diamanten en is privaat. Op overtreding staat celstraf.
Het is uitgestorven in Luderitz.
Hoewel de boeken anders doen geloven, vind ik Luderitz een ongezellige stad, alles is dicht, geen beweging op straat te bekennen. Wellicht omdat het weekend is.
We vertrekken vroeg omdat we in een mooie lodge verblijven en we daar dan de middag van kunnen genieten.
De tweede stop is in Helmeringhausen, een klein gehuchtje bekend om het appelgebak. En inderdaad: heerlijk :-)
We overnachten in Solitaire, bekend van het boek van Ton van der Lee. Onvoorstelbaar wat ze weer in “zo maar ergens” neer hebben gezet. Een plaatje.
Helaas blijven we hier maar 1 nacht en bovendien een kort nachtje: vanochtend ging om half 5 de wekker af om te vertrekken naar het Namib-Naukluft National Park.
Heel stiekem de reden waarom ik Namibië op mijn wensenlijstje had staan. Wat prachtig allemaal: de verre uitzichten, de rode woestijnduinen, soms wel honderden meters hoog.
Om 7 uur gaat de poort van het park open en we zijn mooi op tijd.
We rijden nog 65km met de bus en stappen dan over op de jeeps. Geen overbodige luxe, want de bus had daar echt niet kunnen rijden.
Allereerst lopen we naar Deadvlei. Een plek achter een van de vele duinen, waar versteende, 900 jaar oude bomen staan.
Volgende stop van de jeep de Sossusvlei. Wederom prachtige plaatjes.
De enige duin die beklommen kan worden is Dune 45. Inderdaad: de 45e duin en bovendien is deze 45 graden steil. Stevige klim. Denk je dat je er bent, moet je nog een “stukje” omhoog. Maar check: we did it!
Nadat we het park hebben verlaten stoppen we bij Sesriem Canyon, een kilometer lange, 40 meter diepe kloof. Hier lopen we nog een uurtje rond.
En na een stop voor de lunch en een flinke hobbelrit zitten we weer op een idyllisch plekje: Zebra River Lodge.
Kortom: we hebben het goed.
Bij de plaatselijke Spar doen we wat boodschappen en om 2 uur stappen we weer in de bus.
We rijden naar Diaz, het punt waar Bartholomeus Diaz vlak voor de Noordkaap was. Er staat een kruis en een vuurtoren.
Onderweg komen we diverse lagunes tegen.
Overigens rijden we steeds langs een verboden gebied, dit gebied bevat mogelijk nog diamanten en is privaat. Op overtreding staat celstraf.
Het is uitgestorven in Luderitz.
Hoewel de boeken anders doen geloven, vind ik Luderitz een ongezellige stad, alles is dicht, geen beweging op straat te bekennen. Wellicht omdat het weekend is.
We vertrekken vroeg omdat we in een mooie lodge verblijven en we daar dan de middag van kunnen genieten.
De tweede stop is in Helmeringhausen, een klein gehuchtje bekend om het appelgebak. En inderdaad: heerlijk :-)
We overnachten in Solitaire, bekend van het boek van Ton van der Lee. Onvoorstelbaar wat ze weer in “zo maar ergens” neer hebben gezet. Een plaatje.
Helaas blijven we hier maar 1 nacht en bovendien een kort nachtje: vanochtend ging om half 5 de wekker af om te vertrekken naar het Namib-Naukluft National Park.
Heel stiekem de reden waarom ik Namibië op mijn wensenlijstje had staan. Wat prachtig allemaal: de verre uitzichten, de rode woestijnduinen, soms wel honderden meters hoog.
Om 7 uur gaat de poort van het park open en we zijn mooi op tijd.
We rijden nog 65km met de bus en stappen dan over op de jeeps. Geen overbodige luxe, want de bus had daar echt niet kunnen rijden.
Allereerst lopen we naar Deadvlei. Een plek achter een van de vele duinen, waar versteende, 900 jaar oude bomen staan.
Volgende stop van de jeep de Sossusvlei. Wederom prachtige plaatjes.
De enige duin die beklommen kan worden is Dune 45. Inderdaad: de 45e duin en bovendien is deze 45 graden steil. Stevige klim. Denk je dat je er bent, moet je nog een “stukje” omhoog. Maar check: we did it!
Nadat we het park hebben verlaten stoppen we bij Sesriem Canyon, een kilometer lange, 40 meter diepe kloof. Hier lopen we nog een uurtje rond.
En na een stop voor de lunch en een flinke hobbelrit zitten we weer op een idyllisch plekje: Zebra River Lodge.
Kortom: we hebben het goed.
-
11 September 2018 - 18:41
Trees Van Dijk:
Weer een prachtige reis zo te horen. Was je er al niet eens geweest?
Ik weet dat Christel dit ook een van de mooiste landen in Afrika vond toen ze een rondreis maakte.
Nog veel mooie momenten en veel plezier! -
12 September 2018 - 05:30
Nel Van Wijk:
weer bedankt voor het prachtige verslag zie de zand duinen voor me gr. -
12 September 2018 - 11:02
Henk:
Prachtig, geniet ervan -
13 September 2018 - 04:43
Mw. H. Prumers-Visser:
Prachtig, wat weer een bijzondere belevenis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
