Is het al weer woensdag

Zowel maandag als dinsdag druk geweest op kantoor.
Gistermiddag heb ik met de 2 collega’s van M&E (monitoring & evaluation) gezeten. Op basis van alle data die in het veld wordt verzameld, de social workers gebruiken een app, worden super mooie rapportages gebouwd.

Het dashboard geeft mooie inzichten, maar ook aanleiding voor zinvolle discussies. Net als in Nederland kun je je hier afvragen hoe goed goed is.
Hoe dan ook: het is/wordt voor iedereen inzichtelijk hoeveel kinderen we helpen, waarmee, etc.
Ik ben benieuwd hoe de volgende dashboards er uit zien, maar ik weet zeker dat ze nog meer inzichten gaan verschaffen.

Vanmorgen weer mijn oude broek en schoenen aangetrokken. De broek was niet meer schoon te krijgen na het bezoek aan de sloppenwijk en stond sowieso op het lijstje om hier achter te laten.
Aangezien we weer op huisbezoek gaan en ik niet wist wat ik daar zou aantreffen, leek het me slim om dan maar met een "iets" vuilere broek op pad te gaan. Ach, ik ben hier sowieso soms een bezienswaardigheid.

We bezoeken Cecilia en haar oudere zussen. Zij zijn vorige maand naar hun “nieuwe” familie gegaan. Nadat ze bij Macheo zijn opgevangen nadat hun moeder is overleden, is er hard aan gewerkt om een goede nieuwe woonomgeving voor hun te vinden.
Hun grootouders hebben hun met veel liefde opgenomen.

Naast opa en oma wonen een oom en tante met 3 zoontjes en ook de overgrootmoeder woont een plot verder. De hele familie woont dus dicht bij elkaar, de kinderen kunnen leuk met elkaar spelen.
De families hebben een mooi stuk land (incl. een waterbron) waar ze het nodige op verbouwen, zowel voor eigen gebruik als voor de verkoop.

Omdat ik bij hun op bezoek ga heb ik eerst de nodige boodschappen gedaan om bij hun achter te laten. Daar maak je vrienden mee ;-).

Ze zijn blij met onze komst en dus wordt er thee gezet. De thee is behoorlijk warm als deze wordt uitgeserveerd, maar de overgrootoma wil graag bidden voor de thee en als ze daarmee klaar is, is de thee inmiddels genoeg afgekoeld om te kunnen drinken. Geen idee wat ze allemaal heeft verteld, maar ik ga er vanuit dat het goed is.
Na de thee gaat ze er vandoor: ze heeft nog van alles en nog wat te doen. Tuurlijk…. Als je 104 jaar oud bent, moet je zeker nog van alles en nog wat doen.
Chauffeur Charles blijft bij de auto, het is weer typisch Kenia. Als we hem uitzetten, dan kunnen we hem niet meer aan de praat krijgen zonder startkabels, dus beter de motor laten draaien……
Maar, we zijn weer veilig thuis gekomen.

Na een boterhammetje naar kantoor om te kijken wat er nog moet gebeuren wat ik beter hier kan doen dan in Nederland.