Home sweet home

Vanmorgen via Parijs naar Schiphol gevlogen en nu zit ik in de trein. Mooi tijd om nog even een blog te schrijven.

Donderdag heb ik nog het e.e.a. op kantoor gedaan en gisteren stond in het teken van 2 events:
Ik weet niet of ik er tijdens een eerder bezoek al over heb geschreven, maar Macheo heeft een kindje opgevangen (achtergelaten in het ziekenhuis) met een hartprobleem.
Het stoere mannetje is nu 1,5 jaar oud en moet binnenkort voor een hartoperatie naar India. En daar zijn enorme kosten mee verbonden.
Het personeel van Macheo heeft een fundraising op touw gezet om vast een goede start te hebben om de kosten te dekken.

Om binnen te komen moet je een entreebewijs kopen. Ha ha…. Een zakdoek voor 1 euro. Leuk idee: het levert nog wat op en iedereen loopt dus met een zakdoek opgespeld. Onder het motto doe is gek, koop ik 2 zakdoeken.

De collega’s hebben van alles en nog wat meegenomen / geschonken om te verkopen, veilen of in de loterij als prijs beschikbaar te stellen: sinaasappels, meloenen, servies, een kip en als hoofdprijs: een geit.
Nanette en ik hebben 100 cakejes voor de verkoop gedoneerd. De cakejes hebben we bij Maria Magdalena gekocht, waar ik eerder over schreef (project voor gehandicapten). Geen idee wat de collega’s er voor gevraagd hebben, wat ze er aan over hebben gehouden, maar alle beetjes helpen.
De veiling verloopt chaotisch, in ieder geval voor mij, waarschijnlijk omdat ik niets van het Swahili begrijp. 1 ding is wel duidelijk: ik moet regelmatig een briefje van 50 Keniaanse Shilling (50 cent) betalen. Waarvoor is me dan weer niet altijd duidelijk.
Ik probeer de kip te bemachtigen door een (voor Keniaanse begrippen) flink bedrag te roepen, maar dat feest gaat niet op, kennelijk werkt het systeem hier anders.
Jammer: had hem graag cadeau gegeven.

Ik zit niet de hele happening uit en rijd met Stijn mee naar het afstudeerfeestje van Julie. Dat is een Kenia een heel gebeuren, veel meer dan in Nederland. “Tuin” vol met gasten, eten, zelf gemaakte brouwsels en veel te harde muziek. De nodige mensen hebben tegen me aan staan praten, maar de combinatie slecht Engels en harde muziek zorgen er voor dat ik niet kan reproduceren wat ze me hebben verteld.
Marnix pikt me op en brengt me vervolgens naar de Luchthaven.
En tja: dan zit de trip er weer op, goede herinneringen en een paar zakdoeken rijker.

Wat was het fijn om weer bij Macheo, in Kenia te zijn!