1e verslagje

Daar gingen we dan. Pa had me bij de trein afgezet en nog even uitgezwaaid. Om 8.15 uur op Schiphol aangekomen waar het leek of er niets was gebeurd de afgelopen dagen. Er waren behoorlijke rijen bij de bagage drop off, maar toen ontdekte ik dat alle zeilen inderdaad bij waren gezet. Achter de balie zat een dame van de cityhopper en dat schijnt toch anders te werken, maar e.e.a. verliep goed. Ik had me netjes aan het gewicht van de koffers gehouden. 40,4 kilo. Zo voelde het overigens niet toen ik met de koffers de trein in en uit moest. Ach.
We vetrokken later dan gepland maar kwamen toch nog volgens schema op Nairobi aan. Het nieuwe speeltje van de douane hier ontdekt. Niet alleen een visum en een foto maken, nu worden ook de vingerafdrukken gecheckt. Het systeem niet kunnen ontdekken. Willekeur?

In de auto op weg naar Thika gelijk bijgepraat met Marnix. Ben je maar een half jaartje niet geweest, is er toch weer van alles en nog wat gebeurd. Om 23.00 uur bij Macheo. Natuurlijk eerst even langs Aisha, de dochter van Florence en Marnix. Prachtig meisje.

Toen ik over 12-en op bed lag kon ik niet slapen. Niet vreemd voor een eerste nacht, maar om 7.30 uur was ik wel weer gewoon wakker. Waarom lukt dat ritme wel? Gelijk maar even naar “de overkant”. De kinderen zijn 5 weken vrij van school en dus zijn de meeste thuis. De kinderen van 1 school hebben bijles en zullen pas begin van de middag weer thuis zijn.

Ik word, zoals verwacht, enthousiast begroet, maar vervolgens gaan de kinderen gewoon weer door met hun taken. Kan ik dus even mijn machientje opstarten en beginnen met het verslag van deze reis. Hopelijk later een kwestie van copy en paste op de webpagina.

Na het ontbijt op kantoor goededag gezegd en om 10.00 uur met Joan richting Thika town vertrokken. In combinatie met een white coffee de plannen doorgesproken.
Het idee is nu om op twee scholen te starten: Iembeni en Umoja. Totaal zo’n 135 meisjes die daar voor in aanmerking komen. Op alle scholen zal een coördinerende leraar worden aangesteld die het programma moet gaan leiden. We willen 1 keer per maand gaan uitdelen en dan moet het meisje in de gaten houden dat ze het verband goed bewaard.
Vervolgens gaan shoppen: bij 4 winkels (groothandels) langs geweest om te vragen wat de verschillende prijzen zijn en “proefpakjes” gekocht.
Eind van de ochtend met de matatu terug naar Macheo waar ik op zijn Hollands de pakjes uit de rugzak haalde een aan de aanwezige dames vroeg welke zij zouden aanbevelen. Even niet bij stilgestaan dat ook Simon en Evans op kantoor waren en het hier niet zo heel gebruikelijk is om dit soort zaken te bespreken met heren er bij. Oeps Annemieke! Gelukkig viel het mee en was het nu geen probleem.

We zouden kunnen overwegen om de meisjes zelf te laten “testen”; ze verschillende merken aan te bieden en ze te vragen wat ze er van vinden. Niet alle soorten blijken goed te blijven zitten. Weer twee zaken geleerd: je moeten wellicht verschillend verband hebben voor de wat jongere en wat oudere (/grotere) meisjes en…. We zullen ook ondergoed moeten aanschaffen zodat we kunnen laten zien hoe ze het moeten gebruiken, want dat is hier helaas bij veel meisjes niet bekend.
Ook maar eens kijken of het qua budget haalbaar is om alle meisjes 2 onderbroeken te geven. Geen idee wat die hier kosten.
Het is eigenlijk nu al duidelijk dat het hoogste tijd werd om dit op te starten!
’s Middags bij de kinderen gekeken en computerles gegeven aan de kids. Dat valt sowieso niet mee om uit te leggen hoe je moet klikken, zaken moet selecteren etc., maar als je dan ook nog met 6 a 7 kinderen achter 1 laptop zit, dan wordt het toch al snel onoverzichtelijk. Maar ze vinden het prachtig.
’s Avonds maar iets vroeger naar bed om wat uurtjes in te halen. Om half elf in bed. Zo, dat was gelijk een echte Macheo dag ;-)

Nu zit ik dus op kantoor. Florence is drukdoende om het empowerment programma op te starten. Groepen van max. 5 dames in de sloppenwijken die sparen om een eigen bedrijfje te starten. Als na 10 weken blijkt dat ze hun afspraken nakomen krijgen ze een eigen lening. Ook die moet (vanzelfsprekend) binnen een bepaalde tijd worden afbetaald.

Eigenlijk dus weer een beetje “echt” aan het werk. Spreadsheets bouwen om te kijken om e.e.a. bij te houden en de verschillende groepen te kunnen vergelijken. Bovendien, als ze van de formules afblijven, is er gelijk een controle van de cijfers. Filetjes die voor ons zo vanzelfsprekend zijn, maar een handleiding is geen overbodige luxe.
Nu met de kids leuke dingen doen, spelletjes, lezen, lachen, fotootjes maken;-)

Tot zover het eerste verslag.

Groetjes,
Annemieke