Week van uitersten

Afgelopen maandag dus een succesvolle start van het project om de zandvlooien te bestrijden.

Dinsdagochtend zijn we met Wil, Willem, Andra en Wim in Kiandutu geweest: 1 van de sloppenwijken van Thika.
Daar hebben we ze diverse projecten van Macheo laten zien. Allereerst naar KOP; de gezondheidspost met de ondervoede kinderen, het schooltje en de zuster.
Vervolgens zijn we door de sloppenwijk gelopen en hebben we een vrouw bezocht met een open beenbreuk. Zij wordt medisch ondersteund door Macheo. Ik vraag me wel af of het goed komt met dat been, aangezien de wond al zeer lang open is en de omstandigheden nou niet bepaald het genezingsproces bevorderen.
We stoppen bij een vrouw die in het verleden een lening heeft gekregen om een bedrijfje op te starten. Inmiddels heeft ze de lening terug betaald en een zeer goed lopend bedrijfje. Overdag verkoopt ze zo'n 80 chapatti's. 's Avonds is het een restaurantje. Na de brand in het voorjaar heeft ze e.e.a. opnieuw moeten opbouwen, maar dat heeft ze helemaal zelfstandig kunnen doen. Succesverhaal dus!

Het naai-atelier dat we bezoeken is ook een goed voorbeeld van wat micro-financiering kan doen. Inmiddels is het atelier uitgebreid en zijn er genoeg klanten.

We lopen terug naar de stad waar we lunchen en de mannen de training van de 4 senioren van Macheo voortzetten.
Monica, Wil, Andra en ik gaan met de tuctuc naar de Blue Post om wat spullen voor de kinderen van Macheo op te halen en vervolgens met de matatu terug naar Macheo. Ook een leuke ervaring als je dat nog nooit gedaan hebt.
Nu zijn er tegenwoordig wel luxere matatu's. Kosten wel iets meer (40 KSH, zo'n 0,35 euro), maar dan zit je alleen op je stoel en niet totaal ingepakt in het busje. Neemt niet weg dat je sowieso nog tussen de typisch Keniaanse okselgeuren zit, je bijna uit je hemd waait en je eigenlijk oordoppen nodig hebt.
Ach: Dit is ook Kenia ;-)

Op woensdag heb ik me aangesloten bij de vier vrienden en ben ik meegegaan op safari.
Ben heeft me rond 8.30 uur opgehaald bij Macheo en toen zijn we naar de Blue Post gegaan om de anderen op te halen. Op naar de Masai Mara!

De weg er naar toen zijn we via de Rift Valley gereden. Het eerste deel (tot Narok) is nog een redelijk goede weg, maar vervolgens begonnen we aan "the free massage".
De rit duurt langer dan verwacht.
Als we in Sopa Lodge aankomen nuttigen we nog snel een lunch en vervolgens vertrekken we voor onze eerst gamedrive. We zien al de nodige mooie beesten en zijn net op tijd voor de bui binnen.
Ik spring onder de douche. Heerlijk: enorme straal en zalig warm. Misschien iets te warm gezet, want als ik net ben ingezopt gaat het brandalarm af. Ietsjes te veel stoom ;-)
Lekker van het buffet gegeten en toen mijn Kingsize bed in gedoken.

Het heeft de hele nacht enorm geregend maar als we 's ochtends om 8.15 uur aan onze gamedrive beginnen komt de zon door.
Een prachtige dag door dit enorme gebied levert ons mooie plaatjes op van de dieren die hier leven.
We zijn rond 17.00 uur terug bij de lodge en kunnen dan helaas niet meer aan het zwembad liggen: het is weer begonnen met regenen. Maar: je hoort ons niet mopperen: het is verder de hele dag droog geweest. ;-)
Het regent dusdanig, dat een deel van mijn kamer blank staat. Komt uit de grond omhoog. Hm.... Stapeltje handdoeken is de oplossing.

Vrijdagochtend vertrekken we even voor achten naar Nakuru. Er is eerst overleg tussen de diverse chauffeurs: een flink aantal wegen is weggespoeld dus een deel van het park is niet begaanbaar.
Uiteindelijk komen we, lang leve de 4wheeldrive, veilig het park uit.

Onderweg hebben we wel weer een paar buien, maar als we halverwege de middag in Nakuru aankomen is het net weer droog als wij aan de gamedrive beginnen.
Toch vreemd dat de bewoners waar het meer zo om bekend is, de flamingo's, niet thuis zijn. Desalniettemin is het mooi om de andere vogels en de neushoorns te zien.

Nog een avond in luxe doorgebracht.
Zaterdagochtend doen we iets rustiger aan. We ontbijten om 8.00 uur en vertrekken even na 9.00 uur om nog een paar uur door het park te rijden.
Uiteindelijk verlaten we om 12.30 uur Lake Nakuru en vetrekken we richting Thika.
We lunchen uitgebreid bij Lake Naivasha en lopen nog even naar de steiger om de nijlpaarden te bekijken.
Uiteindelijk zijn we pas tegen zessen bij Macheo.
De chauffeur brengt Wil, Willem, Andra en Wim naar de luchthaven, want die hebben nog een tijdje voor de boeg: die vliegen vannacht terug naar Nederland.
Vol met veel verschillende indrukken van Kenia.

's Avonds ga ik met Marjon en Rein, twee vrijwilligers die zich enorm inzetten voor het moeder-kind project in Kiandutu, naar het verrassingsfeestje van Florence. Flo is maandag jarig.
Het wordt gehouden op een toplokatie in Thika: een bar/restaurant achter een benzinestation langs de hoofdweg. Maar: the place to be.
De Kenianen zeggen dat je hier met je vrouw heen gaat en naar de bar in de stad met je vriendin. Eh....
Eventjes gedanst, een paar oude bekenden ontmoet en weer mijn ogen uitgekeken.

Ik heb nog een aantal dagen te gaan bij Macheo. Die zullen ongetwijfeld goed worden gevuld.
Vanmiddag maar eens met de kinderen doorbrengen.

Groetjes,
Annemieke