Paparazzi

Vandaag naar Kiandutu (de sloppenwijk) geweest om wat filmfragmenten te maken.

Donderdagmiddag willen we met de socialworkers hun werkwijze/-houding evalueren en daarom heb ik vandaag een aantal filmpjes gemaakt.

Niet altijd even makkelijk, want de huisjes zijn enorm klein en bovendien vaak heel donker.
Vanavond hebben we de filmpjes bekeken en ze zijn al met al toch heel bruikbaar geworden. Tenminste, dat denken we. We kunnen namelijk al wel heel veel met de houding, maar kunnen niet inschatten wat er wordt besproken, immers, de gesprekken zijn niet in het Engels.

Een kort voorbeeld van een vrouw die we hebben bezocht. Zij heeft een ongeluk gehad en is daarom niet meer in staat om te werken. Haar 1 na oudste zoon zorgt nu voor de inkomsten, zo'n 1,5 a 2 euro per dag en ze verbouwd een klein beetje groente.
Overbodig om te zeggen dat je daar niet met een gezin van 8 personen van kan rond komen. Gelukkig krijgt ze af en toe wat te eten van de buren.
Ze zit in de verzekering en heeft dat ook heel hard nodig: ze moet nog een keer worden geopereerd.
De verzekering kost 480 ksh (nog geen 5 euro) per 3 maanden maar het is een grote uitdaging om dat voor het eind van de maand weer bij elkaar te krijgen.
Als ze eind maart niet voor de volgende periode kan betalen krijgt ze een penalty (boete) van 900 ksh per maand.
Ze wil graag een bedrijfje starten en hout gaan verkopen.
Het is aan de social workers om te bepalen in hoeverre Macheo haar (en daarmee haar kinderen) kan helpen.

Voordat we Kiandutu verlaten heb ik even snel de zoomlens op mijn fotocamera gezet om een aantal plaatjes van Kiandutu te maken vanuit een klein hoekje. Een beetje verstopt en zonder veel volwassenen om ons heen lukt het wel.
Okoth heeft liever niet dat ik mijn fototoestel uit mijn rugzak haal als we door de sloppenwijk heen lopen.
Ze zijn erg bezorgd om onze veiligheid en houden ons goed in de gaten. Fijn gevoel.

De kindertjes van KOP waren ook weer blij om ons weer te zien en komen altijd enthousiast naar ons toe.
Daar wordt steeds weer duidelijk hoe belangrijk het programma voor de ondervoede kinderen is. Het voorbeeld van Francis is sprekend. Het mannetje is 15 maanden oud en weegt slechts 3,9 kilogram. Dat is in Nederland een redelijk gewoon geboortegewicht.

Chege heeft ons opgehaald en dat scheelt weer een ritje met de matatu.

Morgen weer een dag, maar lang niet zo imponerend. Zoals het er nu naar uit ziet een dagje op kantoor. Ook goed.

Groet vanuit een zonnig Kenia,
Annemieke